De auteur, Laurence Rees, heeft ontzettend veel televisieopnames gedaan met zowel slachtoffers als geweldenaars van de Tweede Wereldoorlog. Die opnames werden gedeeltelijk gebruikt voor documentaires en films. Toch bleven er nog veel getuigenissen ongebruikt. Nu dat die getuigen bijna allemaal al overleden zijn heeft de auteur nog eens zijn archief geraadpleegd. Met dit boek, dat in het Engels verscheen in 2007, laat hij die getuigen nog eens hun verhaal vertellen. Zijn doel is een beeld te schetsen van de gruwel tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Je krijgt 35 pakkende getuigenissen, van beide zijden van het front. Ze werden onderverdeeld in 7 thema's, waaronder 'massamoord', 'verzet', 'massale zelfmoord', 'gevangenen', 'dienaren van het regime'... Als lezer krijg je hierdoor een zeer divers beeld van die oorlog. Naast de getuigenis is de auteur niet verlegen ook zijn visie of commentaar te geven over die daden die de getuige heeft uitgevoerd of ondergaan. We willen je toch wel even waarschuwen voor de onverbloemde gruwel die je als lezer te verwerken krijgt. Het bloed vloeit niet tussen de letters maar het feit dat dit echt gebeurd is laat sporen achter.
Zo krijg je het verhaal van een Rus die samen met zijn dorpsgenoten voor de Duitsers door een mijnenveld moet lopen. Ofwel vliegt hij in de lucht door op een mijn te trappen of wordt hij doodgeschoten omdat er toch nog een achterliggende Duitser op een mijn gelopen is. En dat van een andere Rus die deel uitmaakt van een strafbataljon en als kanonnenvlees door het spervuur van de vijand moet lopen. De reden: de legerleiding moet kunnen zien waar de kanonnen en andere vuurwapens staan opgesteld. Er is ook nog de Joodse vrouw die moet beslissen over wie mag blijven leven en wie een gewisse dood tegemoet gaat (lees: gedeporteerd naar concentratiekampen).
Dit boek met zijn selectie aan getuigenissen is buitengewoon waardevol. Stel dat je in het onderwijs staat en aan de tieners een paar van die verhalen kan voorlezen, dan ben ik ervan overtuigd dat die getuigenissen eeuwig zullen in hun geheugen gegrift zijn. Zo pakkend en realistisch weet Laurence Rees het te beschrijven.