Neen, dit is geen gastronomische gids over de lekkerste en leukste eetgelegenheden van Rome. Ja, er wordt wel heerlijk gegeten in enkele van de favoriete restaurants van de auteur, maar hij is ook vaak aan het woord over wat er zoal op tafel komt, tot de meest eenvoudige ingrediënten toe. Al dat lekkers komt zomaar niet plots aanwaaien, is te plukken of anderzijds te oogsten, maar er zitten bijzondere en leerrijke verhalen achter die de auteur op smeuïge wijze tot bij de lezers brengt.
Hoe die ingrediënten en de daarmee te bereiden schotels op de Romeinse tafels belandden maakt deel uit van de geschiedenis van Rome. Alles wat de Romeinen (en wij) toen en nu aten moet tenslotte ergens vandaan komen. Al dan niet onder dwang of na veroveringen.
Pas toen men op muurschilderingen in Pompeii citroenboompjes ontdekte kwamen we erachter dat die plant al eeuwen vroeger dan gedacht in het Westen bekend was. Bij de Romeinen dienden deze boompjes vooral als geurverspreider om de reuk van de stad buiten de deur te houden. Nog veel vroeger beschouwden de Chinezen de citroen evenmin als vrucht, maar ze werd geteeld omwille van de olie die uit de indertijd veel dikkere schil kon geperst worden.
Een van de factoren die mede het ontstaan van Rome verklaren was de aanwezigheid van zoutvlakten aan de kust voor de stad. Om dit ooit zo gegeerde handelsartikel te transporteren werd indertijd de Via Salari (Zoutweg) aangelegd tussen de stad en de kust. Zout bracht economische voordelen en op termijn ook macht.
Leerrijk! Deze uitgave zetje hersens extra aan het werk bij een (Romeinse) maaltijd.
Ondertitel: "De geschiedenis van de Romeinse wereld in één maaltijd".