Terwijl je langs begraafplaatsen, monumenten en slagvelden van de Eerste Wereldoorlog wandelt, denk je er dan wel eens aan dat ook kinderen betrokken waren bij dit vreselijke geweld tussen volwassenen? De vraag kan evenzeer opkomen wanneer je een tentoonstelling bekijkt, een boek leest of opgaat in een documentaire over wat we nog steeds de "Grote Oorlog" noemen. Wat met de kinderen? Welk beeld kregen zij voorgeschoteld van de oorlog in zoverre ze het al niet met eigen ogen hadden moeten aanschouwen?
In het dagelijkse leven werden kinderen meermaals geconfronteerd met oorlogsbeelden. Was het niet de rauwe werkelijkheid van vechtende en voorbijtrekkende soldaten of van verminkte lichamen langs de weg of in gebouwen, dan was er nog het beeldmateriaal dat ze langs alle kanten onder ogen kregen: in strips, in kleurboeken, op de kaft van hun schoolschriftje, in leesboeken, ...
Anthony Langley verzamelde in de loop der jaren een indrukwekkende collectie van dergelijk "illustratiemateriaal". Aangespoord door en samen met zus Nicky werden de mooiste, meest treffende voorbeelden daarvan gebundeld in een bijzonder boek. De auteurs gaan na wat er zoal onder de ogen kwam van kinderen en welk onderliggend gedachtegoed op die wijze verspreid werd. Tot hun ontzetting moesten ze concluderen dat het meest voorkomende denkbeeld was "geweld tegen de vijand is een deugd".
Indertijd werden kinderen niet op dezelfde wijze overspoeld met beelden als vandaag, maar in dat minder talrijke aanbod zal wel een portie oorlogsgeweld. Blader en lees in dit zeer rijk geïllustreerde boek en ontdek hoe de oorlog van bijna een eeuw geleden ook deel uitmaakte van de "opvoeding". Eigenlijk zou de hedendaagse conclusie moeten zijn: we zullen het nooit meer zo doen. Maar ik vrees dat het daarvoor te laat is. Denk er toch eens over na terwijl je overal te lande de "Grote Oorlog" herontdekt en herdenkt.
Ondertitel: "Heldenmoed in beeld".