Politiek gezien is Turkije een land als geen ander: balancerend op de grens tussen (zacht) islamisme en kemalisme zoals bedacht door Ataturk, maar ook twijfelend op de lijn die ooit getrokken werd als de theoretische grens tussen Europa en Azië en bovendien heen en weer buigend door het grote politieke contrast tussen de moderne grootsteden en het conservatievere Anatolische binnenland.
In Turkije is er niet alleen een politieke grens tussen links en rechts, maar haaks daarop ook een strijd tussen voorstanders van secularisme en zij die een grotere invloed van de religie willen. Daarnaast is er ook nog het sluimerend dispuut tussen de huidige machthebbers van de AKP, met de strenge hand van premier Erdogan, en de Gülen-beweging. Daarnaast zijn er nog andere factoren die een rol spelen: het latent aanwezige nationalisme, de strijd van de Koerden, de tweedeling van Cyprus, een stevige voet aan de grond in de NAVO, de mogellijke toetreding van tot de EU, ...
Na decennia van strijd tegen de te grote invloed van het leger lijkt de politiek de overhand te hebben. Anders dan klassiek is/was het leger hier eerder links georiënteerd. Op de achtergrond van het Turkse politieke strijdtoneel sluimert ook nog "de diepe staat", zeg maar de duistere krachten die vooral in het nabije verleden trachtten om macht in de ene of andere richting te doen verschuiven via praktijken als aanslagen, moorden, chantage, ...
Peter Edel, die sinds een aantal jaren in Turkije woont, maakt ons wegwijs in de recente Turkse politieke geschiedenis, een woud aan tegengestelde belangen waar zelfs de modale Turk het noorden verliest. Die laat zich dan maar leiden door zijn portemonnee en een vorm van nationalisme die nooit ver weg is. Wil je een beter inzicht krijgen in politieke en andere gebeurtenissen in Turkije, dan is deze uitgave een bijzonder leerrijke en interessante gids. Bijna onmisbaar eigenlijk.
Ondertitel: "Een politieke biografie van Turkije".