Het doel van dit boek is om ‘tronies’ van beroemde kunstenaars in de kijker te zetten. Een tronie of een gezicht was het hart van het werk van schilders uit de 16e en de 17e eeuw. Pieter Paul Rubens, Anthony Van Dijck, Pieter Breugel de oude én de jonge, waren begaafde artiesten om gezichtsexpressies te schilderen. Ze gebruikten de basisemoties zoals vreugde, verdriet, angst en verwondering. Leonardo da Vinci, Albrecht Dürer, Jan Lievens en vele tijdsgenoten gebruikten karakterkoppen om het verhaal van hun kunstwerken krachtiger te maken. Tronies brengen leven in schilderijen en tonen figuren met emoties en de karaktertrekken in het menselijk gelaat.
Vandaag trekken de toeristen massaal naar musea om zulke fascinerende gezichten te bewonderen, waaronder het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen, de Gemäldegalerie in Berlijn, het Louvre in Parijs of het National Gallery in Londen. Ze bekijken de verbeelde gevoelens, de geschilderde rimpels, de tekenen van ouderdom en de ongelijkmatige trekken van verschillende gezichten.
De paradox is dat in de huidige 21e eeuw, er een hype ontstaan is om, met hulpmiddelen, al de ‘plooien’ glad te strijken. Uitdrukkingsloze gezichten, strevend naar een heersend modebeeld, verworden zo tot gladgepolijste, emotieloze wezens.
Door de oorsprong van het genre te onderzoeken en de kenmerken van het genre te verduidelijken krijgt de lezer/toeschouwer nieuwe inzichten. Deze uitgave brengt de evolutie van dit genre op een schitterende manier. De tronies spatten van de bladen af! Het zijn schilderijen waarin figuren voorkomen met verschillende expressies, soms opvallend, dan weer overdreven of natuurlijk. In de werken zien we gezichten met een breed spectrum van uitdrukkingen. Het toont de samenleving in al zijn variaties, in tientallen kunstwerken als: ‘De buste van een man met een grotesk gezicht’ of ‘De geeuwer’ of ‘De vijfendertig(!) karakterhoofden’.
Nooit saai, nooit gepolijst, maar … fascinerende Krasse koppen!