Voor iedere drank een eigen glas, vaak zelfs voor elk individueel biertje een specifiek glas: zo zijn we het hier wel gewend. De beide auteurs nemen ons mee op een tocht omheen de wereld aan de hand van bepaalde dranken, elk met hun eigen glas. Je weet uit ervaring dat er over kleuren en smaken kan getwist worden; dat is uiteraard over de vorm van glazen niet anders. Toch heb ik het gevoel dat de vormen die de auteurs presenteren aanvaardbaar zijn. Immers, wat er zich in het glas bevindt is toch nog altijd het belangrijkste?
Beide auteurs hebben het niet alleen over de glazen maar ook over de dranken die erin horen: 80 stuks komen aan bod, regionaal gespreid. Telkens wordt de geschiedenis van de drank in enkele zinnen omschreven, terwijl ook de approximatieve prijs, het alcoholpercentage worden vermeld. Belangrijke ingrediënten komen ook aan bod. Dit alles telkens in twee pagina's, waarbij vaak een al te groot deel wordt ingenomen door een kaart van land of regio.
Inhoudelijk ben ik het niet altijd eens. Bij het hoofdstukje "Jenever" wordt deze term louter voorbehouden aan Nederland. De bijhorende kaart toont zowel Nederland als België, maar op het Belgische deel staat in vette letters "Peket", een jenever-equivalent dat uitsluitend in Wallonië gestookt wordt. Wat meer is: op die kaart staat geen enkele Waalse locatie vermeld, alleen Vlaamse. Hoe lekker peket ook moge wezen; hier slaan de auteurs de bal mis.
Evenzeer fout zijn de auteurs wanneer ze de witte kleur die optreedt bij het mengen van ouzo (of andere anijsdrank) met water omschrijven als een chemische reactie. Dit is louter een kwestie van oplosbaarheid van de drank in water; een fysisch verschijnsel dus.
Eigenlijk geraken de auteurs een beetje te gemakkelijk aan hun 80 glazen. Wijnen uit Toscane, Piëmonte, Californië, Mendoza, Australië, enz ... worden blijkbaar allemaal uit een identiek glas gedronken, maar krijgen telkens een aparte vermelding. Dit moet beter kunnen.
Ondertitel: "Reisgids voor dranken, van Japanse whisky tot Nederlandse jenever".