Eigenlijk ben ik wel benieuwd (en ook een beetje bevreesd) hoe ver noordelijk de klimaatverandering de druiven laat opschuiven. Onderweg tijdens je reizen / vakanties zijn er nu al talloze mogelijkheden om druiven en de daarvan afgeleide wijnen te proeven. Je moet zelfs niet eens de deur uit om te proeven vzn lekkere wijnen om basis van bekende of minder bekende druivenrassen; een van de talrijke koerierdiensten bezorgt ze wel aan de deur (wanneer je ongeduldig bent).
In deze mooi geïllustreerde uitgave beschrijft ene bijwijlen zeer enthousiaste Gianluca di Turanto iets meer dan honderd van zijn favoriete druivenrassen. Onder meer zijn smaakpapillen moeten getraind zijn op hoog nivea om al die smaken te onderscheiden. Van hetzelfde niveau moet de woordenvloed zijn om die smaaksensaties uit te drukken. Zijn zuiderse natuur is daarbij alvast geen handicap.
Gianluca di Taranto beperkt zich niet tot omschrijvingen van proefsensaties maar deelt ook achtergrondverhalen en andere info mee. Even naar adem happen tussen door, als het ware. Hij hopt van Acolon naar Zweigelt. Onderweg proeft hij van bekende en minder bekende druivenrassen als Chardonay, Gewürtztraminer, Hondaribbi Zuri, Lambusco di Sorbara, Ribola Gailla en Tribidrag naar Zibibbo.
De wijnliefhebber bemerkt in de ondertitel Zinfandel, maar hij / zij al die druif niet als dusdanig terugvinden, wel verborgen achter de 2 Europese druiven waaraan die identiek is. Wat meer stoort is dat in diezelfde ondertitel sprake is van "het verhaal van druif tot wijn". Deze uitgave beperkt zich louter tot de druiven en vertelt niet hoe die druif wijn kan worden, mocht je dat soms verwacht hebben.
Ondertitel: "Ontdek het van druif tot wijn, van Alvarinho tot Zinfandel".