In Phaic Tan ben je wellicht nog niet geweest? Het is nochtans een prachtig land, met veel bezienswaardigheden, een rijke geschiedenis, tal van mooie maar ook minder mooie landschappen, een gevarieerde flora en fauna, een zeer eigen culinaire traditie, maar bovenal ook diverse typische eigen trekjes die je in klassieke toeristische regio’s niet of nauwelijks vindt. Een extra pluspunt is dat alhoewel het land momenteel bijzonder vredig is er toch geen toeristen zijn die het weten te vinden. Zoals je wel kan afleiden uit de naam zou Phaic Tan zich in Azië moeten bevinden.
Zoals ieder ander land heeft ook Phaic Tan zijn negatieve aspecten. De auteur van deze gids besteedt er behoorlijk wat aandacht aan: nergens anders te wereld wonen zoveel geamputeerde mensen, martelen is wettelijk toegestaan aan huiseigenaars die te lang op hun huishuur moeten wachten, het hotelpersoneel wordt regelmatig ontslagen om de motivatie op peil te houden, de wet regelt de taakverdeling tussen man en vrouw,… Er zijn natuurlijk ook onverwachte positieve aspecten: je kan 24 u per dag beroep doen op voetmassage, voor wie het lust is er Chardonnay met suikerklontjes, het leger bestaat uit 12 soldaten verdeeld over 5 divisies, …
Zoals je intussen wel vermoedde behoort dit boek tot het domein van de “geofictie” of de “fictieve geografie”. In dit literaire genre bedenken de auteurs landen (of steden), ontwerpen daarvoor kaarten, schrijven een geschiedenis en soms zelfs een taal bij elkaar, zorgen voor een complete geografie, bedenken gewassen en voedingsmiddelen, installeren een compleet overbodige monarchie, leveren monumenten, historische figuren en bezienswaardigheden, ook foto’s ontbreken niet, … Deze uitgave is een waardige opvolger van het onvolprezen boek over Molvanië, al is het verrassende nu natuurlijk wat afgezwakt.
Als je op een dag echt niet weet waar naartoe is een uitstap naar Phaic Tan misschien wel een goed idee. Je bent er uren zoet mee en beleeft er veel plezier aan.