Luc Devoldere zwierf langs de grenzen van het onmetelijke Romeinse Rijk. Onderweg deed hij zowel de Rijn, de Donau als de Zwarte Zee aan, die uiterste grenzen afbakenden. Hij bezocht zowel de Afrikaanse kustgebieden als de regio tussen Engeland en Schotland waar de Muur van Hadrianus een door mensen gebouwde grens vormde, die nog steeds zichtbaar is in het landschap.
Grenzen als de limes waren bedoeld om bescherming te bieden aan wie erbinnen vertoefde, maar sloot ook vaak de mensen af die erbuiten woonden. Omdat de Romeinen niet alles op eigen kracht konden beheren bedachten ze zoiets als "iedereen Romein", waardoor de veroverde bewoners een soort van Romeinse "identiteit" verkregen, wat dan weer nuttig was om de troepen aan te vullen.
De auteur beperkt zich niet tot gebeurtenissen en personages uit de Romeinse periode, maar laat zijn gedachten ook afdwalen naar meer recente geschiedenissen binnen die Romeinse grenzen. We ontmoeten bijvoorbeeld de Duitse keizer Wilhelm die op het einde van de Eerste Wereldoorlog verjaagd wordt uit zijn eigen ooit machtige rijk. Gelukkig voor hem is er zijn nicht, de Nederlandse koningin Wilhelmina, die hem asiel verleent en laat genieten van een rustig leven. Een tribunaal voor oorlogsmisdadigers bestond toen helaas nog niet...
Luc Devoldere lezen lijkt op een wandeling door geschiedenis en cultuur. De zeer erudiete auteur neemt de lezer mee op een uitermate leerrijke tocht langs de Romeinse grenzen, maar heeft ook oog voor wat zich sindsdien afspeelde. Geschiedenis eindigt nooit en blijft in deze leerrijke publicatie ook vooral immens boeien.
Ondertitel: "De randen van het Romeinse Rijk".