Voor de zoveelste maal vat solozeiler en ook wel een beetje filosoof Henk de Velde een zeiltocht aan die hem naar diverse uithoeken van de wereld moet brengen. Ditmaal staat een tocht naar Australië op het programma, met een omweg langs Argentinië en Kaap de Goede Hoop. Onderweg doet hij een aantal bijzonder afgelegen eilanden aan zoals Tristan da Cunha en Île St. Paul. Ook nu weer krijgt hij te kampen met problemen met zijn boot, met de weersomsatndigheden en ook wel een beetje met zichzelf. Wat deze zestigjarige zeiler presteert is dan ook niet min.
Henk de Velde vat zijn gedachtegoed mooi samen als volgt: "Ik denk niet als een toerist, ik reis. Het verschil is tijd. Een toerist is altijd onderweg naar huis, terwijl een reiziger geen vaste plek heeft. Hij reis gedurende de jaren en heeft inderdaad moeite het antwoord te geven: waar hij naartoe gaat en waar hij vandaan komt." Van uit die optiek bekenen is nergens inderdaad ook ergens.
Tijdens het wachten op wisselstukken of op windloze dagen ergens op een oceaan heeft Henk de Velde alle tijd om te filosoferen: over de rol van geld in onze maatschappij, over zijn eigen leven, over de betekenis van "nooit terug naar huis", ... Tussendoor neemt hij alle tijd om de bewegingen van de zee en zijn schip te omschrijven, soms in erg typische termen. Zijn voornaamste vrienden zijn de vogels die hij onderweg ontmoet en bestudeert, maar hij heeft ook aandacht voor die ene vlieg die hem dagenlang vergezelt op de overtocht van de Atlantische Oceaan.
Reis eens mee met een ervaren solozeiler; zowel over het steeds veranderende wateroppervlak als in zijn wisselende, onrustige gedachtenwereld. Bij wijze van afwisseling zijn er bovendien prachtige foto's van het (weinige) land dat aangedaan wordt.
Ondertitel: "Een reis zonder einde..."