De auteur heeft extreem grote moeite om gepast onderwijs voor haar kinderen te vinden in Nederland. Ze botst op onbegrip en onderwijsambtenaren die zich zeer strikt aan de regeltjes houden. Het gezin verhuist zelfs om in de buurt te wonen van een school die de kinderen gepast onderwijs kan verstrekken, maar ook dat is maar tijdelijk. Thuisonderwijs geven blijkt ook problematisch.
Uiteindelijk verhuist het gezin naar een eco-gemeenschap in Schotland, waar het eerder al eens een kijkje ging nemen en waar de onderwijsmogelijkheden veel minder streng zijn. De leefomstandigheden zijn er evenwel veel minder rooskleurig dan tijdens hun eerdere bezoek: magere woonst, tiranniek gezag, onderlinge spanningen tussen het allegaartje aan bewoners, ...
Gelukkig vindt het gezin onderdak in de nabijheid van een school in de Highlands waar de kinderen welkom zijn. Op zoek naar werk kan Josephine Rombouts aan de slag als niet-inwonende huishoudster in een kasteel.
Ga niet op zoek naar Clifford Castle, het is een fictieve naam voor de plek waar de auteur aan het werk was. Ook elders in het boek duiken weinig geografische namen op. Het is vooral de "Schotse" sfeer, opgeroepen door Josephine Rombouts, die de lezers meesleept. Ik zou meteen weer naar de Highlands willen.
Ondertitel: "Een vlucht naar de Schotse Hooglanden".