Na een eerdere publicatie over de gekste plekken van Nederland besloot Jeroen Van der Spek de grens over te steken om een gelijkaardig boek over België te maken. Jammer dat de "locatiejournalist", zoals hij zichzelf omschrijft, zijn buurland veel minder goed kent. Anders zou hij Zelzate niet in de provincie West-Vlaanderen situeren, André Dumont niet omschrijven als "geen bekende naam", een gemeenteraadslid uit Wetteren niet omschrijven als "Open VLD-kopstuk", de lezers aanraden te gaan kijken naar verdwenen muurschilderingen, een rechter niet omschrijven als eerwaarde, ...
Over de definitie van "gek" of "bizar" kan je redetwisten en daar laten we de auteur zijn ding doen. Maar in alle ernst, vallen deze plekken onder die beschrijving: de begraafplaats Campo Santo, de koninklijke serres, het slagveld van Waterloo, het boekendorp Redu, de brouwerij de paters trappisten in West-Vleteren, het station van As, …?
Dat de auteur een oud vliegtuig op een bedrijfsparking in Wetteren ziet "opduiken in de skyline van Wetteren" is zijn goed recht, maar in werkelijkheid zie je die Boeing uit Benin pas als je behoorlijk vlakbij bent. Geen bezwaar dat de auteur Campo Santo dat niet "gek" is, omschrijft als "een openluchtmuseum van de grafkunst", maar hij zou best ook eens gaan kijken naar het "Oud Kerkhof" in Hasselt, met talloze grafmonumenten uit de periode 1800-1930.
Er staan beslist tal van "gekke plekken" in deze uitgave, zoals bijvoorbeeld de Zwevende kraan, Eenoog, de Wasknijper van Chaudfontaine, aquariumtoiletten, de Suikerklont en waarom niet het Atomium en de garderobe van Manneke Pis, Mietje Stroel, …Ook leuk om zien, maar onvoldoende om de titel van deze uitgave waar te maken. Maar het minimum dat mocht verwacht worden van de uitgeversredactie is dat een België-kenner eerst het manuscript eens grondig controleerde. Of schreef.
Ondertitel: "111 bizarre locaties en hun bijzondere verhaal".