Vele van
de zichtbare Europese grenzen zijn langzamerhand vervaagd. Het landschap heeft er haar mantel der liefde
overheen gespreid. Hier en daar zie je
nog kleine tekens en kenmerken van grenzen die ooit streng bewaakt werden.
Fotograaf Valerio Vincenzo ondernam een tocht van 20.000km om deze linies op te
zoeken en te fotograferen. Vaak maakt
hij foto’s op een heel eigenzinnige wijze met een al even opmerkelijk
resultaat.
Er is een
index van alle gepubliceerde foto’s in dit boek met de bijhorende GPS-coördinaten
en het jaar waarin ze genomen zijn. Een
pictogram onderaan elke bladzijde vertelt de locatie van de landen op de foto.
Want zoals reeds aangegeven de grenzen zijn niet steeds zichtbaar. Een mooi voorbeeld hiervan is een landschapsfoto
van een drielandenpunt van Zweden, Finland en Noorwegen.
Doorheen
het boek bladerend en de foto’s bekijkend valt me op hoe relatief grenzen waren
en nog steeds zijn. Opvallende foto’s
zijn deze van de enclave Baarle-Hertog, de Vriendschapsdag tussen Oostenrijk en
Italië, de grensslagboom tussen Zwitserland en Oostenrijk, de ruïnes van het
kasteel van Flieckenstein tussen Frankrijk en Duitsland en de stapel
rotsblokken tussen Polen en Tjechië.
Mooi
fotoboek met het vreedzame, grenzeloze Europa als thema.
Ondertitel: Frontiers
of Peace/Les frontières de la paix