Van het heroïsche verleden van Alexandrië blijft niet zodanig veel meer over. Bij het horen van die naam denken we onmiddellijk aan Alexander de Grote, naar wie de stad genoemd is, en bij dezelfde gedachtenflits natuurlijk ook aan de wereldvermaarde bibliotheek die in de Oudheid het ware kroonjuweel ervan was.
Dat Alexandrië tot aan het begin van de twintigste eeuw een indrukwekkende kosmopolitische stad was, die op het vlak van grandeur kon concurreren met de belangrijkste Europese hoofdsteden, is al minder bekend bij het grote publiek. Auteur Eduard Cousin, die geruime tijd in Egypte woonde, vertoefde herhaaldelijk in deze ooit zo uitzonderlijke stad.
Hij zocht er naar sporen van het verre en meer nabije verleden, sprak met inwoners en ook met mensen die de stad definitief verlaten hadden. Nostalgie is de term die komt bovendrijven en in wat mindere mate de trots om het roemrijke verleden. Het verre verleden is moeilijk terug te vinden, terwijl de grandeur van het meer recente verleden het vaak moet afleggen tegen de bouwwoede van bedrijven die grotendeels in handen zijn van vooraanstaande figuren uit het leger; legerbedrijven als het ware.
Zo weet de huidige president, generaal Sisi -voluit Abdel Fatah al-Sisi- zich sterk te houden. Het einde van het koloniale tijdperk in Egypte is er een van felle groeipijnen onder leiding van figuren die macht nastreven. Ook Alexandrië heeft daaronder te lijden.
Ondertitel: "Het verhaal van een stad die leeft in het verleden".